Inke Mensch is Leraar van het Jaar en Thomas More-alumna

Een hotelbel, vintage meubels, plantjes en een spreuk die dit interview straks perfect zal samenvatten. Het klaslokaal van Inke Mensch is allesbehalve saai. "Ik wil dat mijn leerlingen zich hier thuisvoelen", zegt de Thomas More-alumna uit Mol met overtuiging. En het werkt, want uit 16.000 nominaties kroonden ze haar tot Leraar van het Jaar 2025 met de allerhoogste score. "Op die retro schoolbanken heeft mijn mama destijds nog les gevolgd. De cirkel is dus rond", lacht ze. Het blijkt een mooie metafoor voor wat Inke elke dag doet: bruggen bouwen tussen generaties. Tussen dromen en realiteit. Tussen wat kinderen dénken te kunnen en de kracht die in hen schuilt.

Van twijfel naar passie

Die reis van twijfel naar passie heeft ze zelf gemaakt. Want lerares worden? Daar durfde Inke Mensch (°1991) vroeger niet van dromen. Toch staat ze nu al meer dan 10 jaar non-stop voor de zesdejaars van Vrije Basisschool De Toren in Mol én is ze net uitgeroepen door Klasse tot Leraar van het Jaar. "Dat was zo overweldigend. Ik had het écht niet zien aankomen", zegt Inke nog steeds ontroerd. "Trouwens, als je me in het middelbaar had gevraagd wat ik wilde worden: architecte", lacht ze. "Maar mijn ouders zagen het onderwijs al bij me kriebelen toen ik mijn babybroertje leerde rekenen. Hij had natuurlijk geen flauw idee wat één plus één betekende, maar dat vond ik gewoon keileuk."

Meer & More

Uiteindelijk behaalde Inke drie diploma's, waarvan twee op Campus Vorselaar van Thomas More: Bachelor Kleuter en Verkort Traject Lager Onderwijs. "Vorselaar was nochtans geen logische keuze. Ik was dagelijks 45 minuten onderweg met de auto. Maar mijn nichtjes hadden daar gestudeerd en waren heel tevreden over de school." Wat Thomas More voor haar ‘more’ maakt? De menselijke maat. "Ik vond het zo bijzonder dat je daar geen nummer was. De leerkrachten kenden je ten volle. En wij hen. Ilse bijvoorbeeld straalde ongelofelijke positiviteit uit en luisterde echt naar je, Erik ging tot het absolute uiterste... Stuk voor stuk mindsets die inspireerden. Maar ook praktisch. Zo staat daar dat potje met naamstokjes van mijn leerlingen. Zodra ik merk dat ze beginnen weg te doezelen, trek ik er een paar. Dat trucje leerde ik op Thomas More." Net zoals het iconische hotelbelletje voor stilte en haar gestructureerde bordplannen. "Ik denk dat ik onbewust enorm veel toepas van wat ik daar leerde. Als studente dacht ik weleens: hoe ga ik dat ooit gebruiken? Nu besef ik dat ik het toen al in mijn rugzak stak voor later." Die aanpak typeert haar hele onderwijsstijl. Niet wollig, maar werkbaar.

(Lees verder onder de foto's)

Thuis in de klas

Inke kwam dus terecht waar ze thuishoort: voor de klas. Haar toewijding daar kent geen grenzen. "Ik werk elke dag tot zes uur op school. Ook op woensdag. Dat is gewoonweg mijn natuurlijke ritme." Al heeft ze die werkethiek moeten leren beheersen. "De eerste jaren werkte ik door tot elf uur 's avonds. Mijn ouders moesten me letterlijk bellen: kom je nog naar huis?" Nu heeft ze thuis structuur gevonden. "Ik ben gewoonweg niet gemaakt om alleen te wonen. Als mijn ouders op vakantie zijn, loop ik tegen de muren op."

Streng maar rechtvaardig

Niet alleen haar ouders vermeldt Inke regelmatig. Ook haar directrice Annemie. "Ze gelooft keihard in haar leerkrachten en gaat letterlijk door muren om voor je te vechten." Dat vertrouwen geeft Inke de vrijheid om haar eigen koers te varen, gebaseerd op open communicatie. Een aanpak die ze ook bij haar leerlingen hanteert. "Een eerstejaars zei ooit tegen me: ik moet tegen de strengste juf van de school zeggen dat er iemand gevallen is. Dat sloeg dus op mij", lacht ze. "Maar ik probeer altijd eerst echt te praten."

Die strengheid combineert ze bewust met kwetsbaarheid. "Toen mijn groottante overleed, kreeg ik dat verdrietige telefoontje op school. Dat vertel ik dan eerlijk aan mijn leerlingen: ja, soms is het leven zwaar en jullie mogen je zo ook voelen." Openhartigheid die wederzijds vertrouwen geeft. "Als zij zich niet durven openstellen, wordt het moeilijk voor mij. Je verwacht het van hen, dan moet je zelf ook de moed hebben om kwetsbaar te zijn. Dat is eigenlijk het allermooiste dat je naar elkaar kan doen."

Leren van elkaar

"Ik leer ook letterlijk elke dag bij van mijn leerlingen. Dat zit hem vaak in schijnbaar kleine dingen. Ik had ooit een leerling die werkelijk prachtig kon tekenen. Hij heeft mij leren tekenen." Of de Spaanse jongen die twee jaar geleden in haar klas zat: "Die heeft me Spaans geleerd. Zo waardevol." Dus stilstaan? Dat bestaat niet in Inke's woordenboek. "Ik ben iemand die zich continu wil vernieuwen. Ik volg veel online bijscholingen. Dat geeft me energie en verse ideeën." De honger naar beter worden: het maakt haar tot de lerares die ze is. En ook: tot Leraar van het Jaar.

(Lees verder onder de foto's)

Leraar van het jaar

Voor Inke is de prestigieuze titel vooral een bevestiging van haar levensmissie: elk kind laten geloven in zichzelf. "Een topjuf die elk kind optilt en met volle overgave voorbereidt op het eerste middelbaar", klonk het vol lof bij de uitreiking van Klasse. Die omschrijving klopt als een bus, zegt ook mama Lara: "Mijn dochter Félice is compleet opengebloeid. Dankzij Inke leerde ze echt doorzetten en gelooft ze nu in zichzelf." Andere ouders zeggen: "Mijn kind kwam vroeger niet graag naar school, nu wil het alleen nog maar naar school." Voor Inke is dat precies waarvoor ze het allemaal doet: "Dat ze eindelijk beseffen: ik kan eigenlijk véél meer dan ik zelf denk."

Inke antwoordt telkens met warme glimlach en uitnodigende blik. Achter haar op de kast lezen we een spreuk die alles perfect samenvat: "Ik kan zoveel van je leren." En wij van jou, Inke!

⚡️ Inke studeerde eerst de educatieve bachelor leraar kleuteronderwijs en daarna de verkorte educatieve bachelor leraar lager onderwijs in Vorselaar

👀 Benieuwd hoe jouw traject eruit kan zien? Contacteer dan de ​opleidingscoördinator. Je vindt hun contactgegevens op onze website.

🤝🏿 Of kom eens kennismaken!